Powroty

Powroty na bloga, na Mazury, do wewnętrznego dziecka i szczerej, autentycznej radości. Powroty do siebie, do natury i prawdy.Tylko tyle i aż tyle.

Ostatni weekend miał i ma dla mnie bardzo mocny wydźwięk. 

Kolejne spotkanie w Agroturystyka Kolonia Mazurska za nami. Myślę, że wciąż w nas wszystkich rezonuje ta dobra energia, którą tak hojnie się dzieliłyśmy i dzieliliśmy. Czuję wdzięczność, że każda z nas potrafi żyć z takim zaangażowaniem TU i TERAZ i nonszalancko cofnąć czas, by znowu poczuć jak to jest mieć 20 lat.
Haft i tym razem był tylko pretekstem, do tego by się spotkać najpierw ze sobą, a potem z innymi i dzielić prostą radością, płakać ze śmiechu i odczuwać najgłębsze mięśnie brzucha.
Był czas na ciszę, podczas spaceru w lesie, kiedy wszyscy jeszcze spali i jazdę na rowerze w rytm ścieżki dźwiękowej z "Amelii", kreśląc ósemki na drodze, by chwilę potem śpiewać "Don't stop me now" Queen. 

I mogłoby się wydawać, że to już, że wystarczy by porozdzielać te wszystkie wydarzenia na cały tydzień lub obdzielić innych, ale ...zawsze jeszcze można popłynąć późnym wieczorem do sąsiedniej wsi. Łódką. Na koncert. Przy pełni księżyca. Co staje się szczególnym wyzwaniem lub może oznaką głupoty, jeśli ktoś nie potrafi pływać i zdecydowanie obawia się wody. A może jest to lęk przed wypłynięciem na szerokie wody ? Puszczeniu kontroli i zaufaniu innym? Warto było się z tym zmierzyć i poczuć odwagę, która w drodze powrotnej podszepnęła "chwyć za wiosła i spróbuj pokierować łódką". 

Każda z nas na chwilę wyzwoliła się z ramion skostniałej rzeczywistości mimo, że wszystkie się w niej odnajdujemy i większość z nas ją lubi. oddychałyśmy pełną piersią i spędziłyśmy ten czas tak, jak chciałyśmy bez stresu, że coś trzeba, że musisz, że powinnaś.
Gosia tak mi wczoraj napisała o minionym weekendzie: "Ja się strasznie cieszę, że kobietki potrafią się tak spotkać i cieszyć z tego przy robocie". 

I ja się cieszę, bo to prawdziwa wartość, którą warto pielęgnować. 

Już tęsknię i czekam na kolejny tabor, który ruszy do Danki na Mazury by dać nura w bezczas i ciszyć się cudem uważności.