Zlot czarownic ...

Ostatnio mam to szczęście uczestniczyć w spotkaniach z gliną w gronie niezwykłych kobiet. Każda z nas jest inna, każda ma inny temperament, każda inne małe światy, które na czas tych naszych zlotów łączą się jak elementy większej układanki. Spoiwem, który łączy nas na pewno jest glina, ale sądzę, że jest jeszcze kilka innych elementów, o których za chwilę.

Najpierw glina, która nas pochłonęła i z pełną pasją dajemy się jej prowadzić, nie tylko na spotkaniach, ale i w zaciszu domowym. Projektujemy, obmyślamy, komponujemy, lepimy, szkliwimy, a potem niecierpliwimy się, jak dzieci aż piec odsapnie i wyda z siebie ostatni gorący powiew, by móc go otworzyć, uchylić tajemnicę. I wtedy reakcje są różne: zachwyt miesza się z rozczarowaniem, słodki smak z gorzkim. Czasem też tracimy motywację, uważamy, że są mistrzowie, z którymi ciężko się mierzyć. I wtedy działamy, jak grupa wsparcia: przekonujemy, że warto w tym żywiole odnaleźć siebie, nie porównywać się a czerpać inspirację, motywację i siłę, że potrzeba wielu dni ciężkiej pracy, by efekt był zachwycający, by sprostać swoim wymaganiom i oczekiwaniom, by po prostu dobrze się poczuć w tym materiale i odnaleźć w nim siebie. Nie musimy być geniuszami - chodzi o odnalezienie swojego pierwiastka.

Bardzo lubię te spotkania, lubię to, że czas wtedy płynie inaczej, że można się zatracić totalnie w glinie i że w tym gronie nikt z nikim nie rywalizuje!