Recepta

I znowu budzimy się w dniu, w którym jedne z nas zastanawiają się czy wypada świętować, kiedy prawo kobiet w wielu miejscach, kulturach, społecznościach nadal jest ograniczane. Inne z nas się buntują, bo one takiego święta nie uznają, a jeszcze inne obchodzą je  mniej lub bardzo odświętnie. 

I chcemy być traktowane z należytym szacunkiem, z sympatią, z miłością. Oczekujemy - głównie od mężczyzn - żeby pozwolili nam się czuć wyjątkowo... A ja Wam mówię, że wyjątkowo to my się mamy czuć każdego dnia i to wcale nie dlatego, że jesteśmy kobietami (choć jesteśmy), a dlatego że jesteśmy ludźmi. I jeśli Wam zależy na tym, by inni szanowali, kochali, lubili - najpierw musimy my sami|e. Zamiast oczekiwać bukietu kwiatów, najsłodszych bombonierek albo nawet uroczych serduszek tego dnia - spędźmy go bez oczekiwań. Zapytajmy skąd jesteśmy? Gdzie są nasze korzenie i jak głęboko sięgają? 

Zacznijmy żyć, jak nam podpowiada wewnętrzny głos, ale aby go usłyszeć trzeba lubić z sobą być w ciszy, bez zagłuszania i wymówek, że czasu brak, że zmęczenie nie pozwala, bo nadmiar obowiązków. Nie odkładać na potem marzeń, które właśnie w nas kiełkują, dojrzewają, kwitną, nawet jeśli komuś mogą się one wydać śmieszne i mało ambitne (każdy ma swoje marzenia)! Nadać swemu życiu bieg to trudna nauka, dobry początek fantastycznej podróży pełnej przygód. Oczywiście nie zawsze będzie pięknie i dobrze, ale jeśli będzie Pewność i Ktoś przy nas, wszystko da się przejść, nawet most nad rwącą rzeką. 

Życie jest tu i teraz, i czasem dobrze jest nie-myśleć tylko poddać się temu czego doświadczamy, co słyszymy, co czujemy, smaki, zapachy, dźwięki...wszystko zaczyna nabierać innego wymiaru i co najważniejsze małe cieszy najbardziej...

Kochane - kochani idzie wiosna, otwórzcie, okna, otwórzcie serca, otwórzcie oczy...

I uczyńcie każdy dzień naprawdę! Ja wciąż się tego uczę.

Dla inspiracji coś dla oka i dla ucha... :)