chciałabym...
Chciałabym się dziś śmiać, chciałabym szaleć na wietrze, goniąc za latawcem, za dmuchawcem. Ale dziś przepełnia mnie smutek. Od wczoraj. Drepcze za mną krok w krok, przykleił się i nie chce puścić. A smutek to prawdziwy, realny aż do kości, aż do bólu...Wczoraj na drugą stronę tęczowego mostu przeszedł mój ukochany psiak: Myszak, Myszan, Hektorro. Staruszkiem był i chorował poważnie i przez jego dwa ostatnie lata uczył nas, jak mimo choroby i małego ciałka, cieszyć się, radować, złościć. Uczył nas czułości i empatii, uczył wrażliwości i wytrwałości. Cała moja rodzina odczuwa brak, pustkę, ale też wdzięczność za wspaniałe wspólne lata.
Dziś jest Dzień Dziecka i dziś jak prawdziwe dziecko, którym się czuję pozwalam sobie na smutek, na łzy i wspomnienia, które ruszyły w pamięci jak w kinie - taki fotoplastykon.
Niech ten dzień wszystkim dzieciom, bez względu na wiek, rozkwitnie najpiękniejszym tajemniczym ogrodem jaki można sobie wyśnić.
Dziś jest Dzień Dziecka i dziś jak prawdziwe dziecko, którym się czuję pozwalam sobie na smutek, na łzy i wspomnienia, które ruszyły w pamięci jak w kinie - taki fotoplastykon.
Niech ten dzień wszystkim dzieciom, bez względu na wiek, rozkwitnie najpiękniejszym tajemniczym ogrodem jaki można sobie wyśnić.
ściskam ciepło Lilu:-) piękna mordka...
OdpowiedzUsuńDziękuję Ci kochana :) Morka przeurocza to prawda <3
UsuńKochana Kornelio, przytulam mocno! <3
OdpowiedzUsuńAgnieszko,dziękuję <3 morze łez się wylało i czasem jeszcze się sączą...ale niech płyną. Oswajam się z myślą, że Myszak teraz hasa po ukwieconych łąkach z innymi psiakami ;)
UsuńBardzo mi przykro :( mój brat wczoraj musiał uśpić swego Ciapka :( strata przyjaciela boli niestety. Trzymaj się i do zobaczenia!
OdpowiedzUsuńDziękuję CI M. Szkoda, że nasi przyjaciele żyją tak krótko...Ostatnio musiałam pojechać do domu i weszłam do przestrzeni, w której nie powitały mnie energiczne podskoki i stukot pazurów... Smutno i czasem ten smutek jeszcze dopada...Życie.
Usuń